Vanuit mijn nieuwe stekkie ben ik in een paar minuten aan het Zeepad waar ik elke dag weer kan genieten van de prachtige vergezichten over het Veluwemeer. Afgelopen week was het de ene dag zonnig en helder weer en de andere dag donker en mistig. Beide dagen schoot ik een plaatje van het uitzicht vanaf dezelfde locatie aan het Zeepad. De ene keer helder met prachtige pasteltinten in de lucht die net zo mooi en helder weerspiegelden in het water. De andere dag mistig met 50 tinten grijs die ook prachtig en krachtig weerspiegelden in het water.
Het deed mij denken aan onze menselijke ervaring waarin we van moment tot moment onze gedachten weerspiegeld zien. Vanuit helderheid en liefde beleven we de wereld met een ander gevoel dan vanuit angst en somberheid. Onze gevoelens zijn de barometer van onze gedachten schreef Sydney Banks. Heb je sombere gedachten dan daalt je stemming en vice versa. Je hoeft daar in principe niets mee te doen alleen maar in te zien dat onze menselijke ervaring zo werkt. Omdenken mag natuurlijk wel maar is niet langer logisch als je weet hoe het van nature werkt. Dat alles komt en gaat. Net als de eb en vloed. Jij bent de zee en ervaart de eb en vloed. Net als het weer. Jij bent de blauwe hemel en je ervaart de weersomstandigheden.
Als je weet dat jij, en iedereen om je heen, de blauwe hemel bent die er altijd is. Soms onzichtbaar, soms helder en alles wat daar tussenzit. Wat is er dan nog om tegen te vechten of op te lossen? Net als je weet dat de weersveranderingen niet bevochten, onderzocht of opgelost hoeven te worden omdat nu eenmaal niets veranderlijker is dan het weer. Nou ja niets?! Als mens zijn we in staat om net zo snel, zo niet nog sneller, te veranderen. Jij bent je stemmingen niet, je ervaart ze. Laat ze komen en weet dat ze ook weer gaan.
Inzicht komt op het moment dat het uitzicht veranderd!