Tijdens een online bijeenkomst mocht ik woorden geven aan inzicht(en) die ik recentelijk had gekregen op het gebied van ‘rewilding’ oftewel het terugkeren naar je ware natuur, ongetemd zijn. Eerlijk gezegd had ik geen idee wat ik wilde delen. De stemming waarin ik verkeerde, een lage gemoedstoestand, nodigde niet direct uit tot delen dus luisterde ik met aandacht naar de verhalen van de andere deelnemers in de break-out room. Uiteindelijk was ik aan de beurt en nadat ik had verteld dat ik in een niet zo fijne stemming verkeerde en dat er daarbij weinig woorden naar boven kwamen, kwamen er opeens wel woorden. Woorden over ‘Ushi’, mijn karamelkleurige labrador.
Ushi leeft in het moment, heeft geen echt besef van tijd, geen oordeel en/of verwachtingen. Ze is altijd vrolijk en blij als ze me ziet. Ook als ik net boos op haar geweest ben. Ook als ik maar een paar minuten weg ben geweest. Ook als ik een halve dag weg ben geweest. Ook als ik uitslaap en veel later dan ‘normaal’ naar beneden kom om haar eten te geven. Zelfs die keer dat ik vergeten was haar uit de auto te halen en daar pas achter kwam toen ik al een kwartier thuis was. Ze waarschuwde me niet het bos in te gaan die keer dat ze in haar mand bleef liggen toen het zo hard stormde. Ik dacht dat het wel meeviel en sleurde haar mee. Bij de bosrand draaide ze zich om en liep rechtsomkeer terug. Toen snapte ik wat ze bedoelde en die middag vielen er heeeeel veel bomen om in het bos en was het levensgevaarlijk geweest daar te gaan lopen. Zij wist het! Ze heeft me zo vaak getroost als ik me verdrietig voelde. Ze danst met me mee als ik in de kamer sta te dansen. Ze geeft helder haar grenzen aan. Is vriendelijk tegen (bijna) iedereen en ik vermoed dat ze een hele goede reden heeft als ze dat niet is. Als ze moe is neemt ze haar rust en gaat ze slapen.
Ze is mijn grootste voorbeeld van ‘rewilding’. Altijd aanwezig in haar ware natuur. Zonder opsmuk, simpel, gewoon zoals ze is. En daar waar ze getemd is, is dat omdat ik haar zonodig kunstjes wilde leren. Oh zo schattig dat pootjes geven, het ‘luid’ op commando, en o zo fijn en handig als ze luistert als ik haar roep. Maar het liefst zie ik haar zoals ze is.
Puur natuur!