Ken je het principe dat je gedachtenloos over je arm wrijft en dan opeens een bultje ontdekt? Ongemerkt trekt dat bultje je aandacht waardoor je er gedachteloos nog een paar keer overheen wrijft. Vervolgens begint het te jeuken en des te langer je eroverheen wrijft des te meer het gaat jeuken.
Voordat je het bultje ontdekt, is er geen jeuk. Na het wrijven wordt de jeuk geactiveerd. Daarna lijkt het wel of die jeuk ook ergens wel een soort van ‘lekker’ is waardoor we er bewust voor kiezen het plekje nog eens op te zoeken en er overheen te wrijven. Elk nadeel heb zijn voordeel zou Cruijf zeggen 😉 Totdat het kapot gekrabt is, want dan is de jeuk opeens overgegaan in pijn en voelt het niet meer zo fijn. Dan is het het beste om het plekje met rust te laten zodat het natuurlijk kan genezen wat op wonderbaarlijke wijze vaak heel snel gebeurd.
Het doet mij denken aan hoe we als mens gewend zijn om te gaan met onze gedachten en gevoelens. Gedachten zijn van nature neutraal, betekenen niks totdat jij er in alle onschuld betekenis aan gaat geven, er aandacht aan geeft en er als het ware over heen wrijft. Gevoelens/emoties, die gekoppeld zijn aan gedachten, zijn van nature gewoon neutrale sensaties die door je lijf gaan. Het woord emotie kent zijn oorsprong in het Latijnse woord ‘emovere’ wat letterlijk ‘naar buiten bewegen’ betekent. Emoties willen alleen maar bewegen in ons lijf. Willen naar buiten, geuit worden, niets meer en niets minder. Zonder (persoonlijk) (na)denken is er een ‘beweging’ in de vorm van bijvoorbeeld een traan, een geluid (lach, woorden, schreeuw) een gebaar (iemands hand pakken, knuffelen).
Emoties en gevoelens zijn er en zijn perfect net als jij. Ze willen in vrijheid bewegen net als jij zonder verhaal eromheen en zonder allerlei analyses. Laat ze met rust en ze verdwijnen. In alle eenvoud. Net als het bultje voordat hij ontdekt werd en je er aan ging krabben 😉 En wellicht geldt voor emoties ook wel de spreuk ‘Elke nadeel heb zijn voordeel’? Wat gebeurd er als je er zo naar kijkt? Wellicht komt er bij jou dan ‘iets’ in zicht?
ps: Toen ik de foto voor dit blog erbij zocht, viel me nog iets op. Het bultje is namelijk relatief klein en trekt alle aandacht. Terwijl het overgrote deel van de huid gewoon mooi glad is. Bij mij kwam de vraag op waarom zoveel aandacht voor wat er niet ‘goed’ is, terwijl er zoveel meer wel ‘goed’ is? Zonder daarop het antwoord te willen weten, bracht die vraag mij bij een gevoel van tevredenheid.