Er was er eens een man die zijn vriendin vertelde dat hij toekomstperspectief miste in hun relatie. Hij wil eigenlijk wel samen een huis kopen en dan over over een jaar of tien, als zijn kinderen de deur uit waren, verre en lange reizen maken samen met haar. Zij wil nu niet samenwonen en heeft nog geen idee wat ze over tien jaar wil gaan doen op het gebied van reizen. Die mededeling dat hij toekomstperspectief miste in hun relatie zorgde bij haar voor grote onrust en veel angstige gedachten. In de huidige momenten dat ze bij elkaar zijn, hebben ze het heel gezellig samen en ervaren ze beiden veel liefde voor elkaar. Leefden ze nog lang en gelukkig?
Tja dat kunnen we nu niet weten of ze nog lang en gelukkig leefden. We weten alleen dat er NU leven is en dat ze door het denken aan een toekomst een bepaald gevoel kunnen ervaren wat als missen gedefinieerd wordt. Is het niet wonderlijk dat we in gedachten een toekomst kunnen visualiseren die er op het moment van bedenken nog helemaal niet is. Best magisch toch? (of waanzin?).
Zij verwijt hem dat hij met een toekomstvisie bezig is terwijl zij in het moment wil leven en graag mensen om zich heen heeft die dat ook doen. Dat vindt ze fijn. Ondertussen is er bij haar, in alle onschuld, ook een toekomstvisie ontstaan die voor het nodige drama in DIT moment zorgt. Zij heeft namelijk veel gedachten over die toekomst waar hij over droomt en zij wellicht niet aan kan voldoen. Ze is bang dat hij haar ter zijner tijd (weer) gaat verlaten en die angst kan ze nu al voelen terwijl ook die situatie er nog helemaal niet is.
Inzicht in de Drie Principes verwijst ernaar dat we als mens leven en het (universele) denken beleven. Dat denken is als het ware een grote denkkracht waarmee we gedachten kunnen waarnemen. Gedachten die van zichzelf neutraal zijn en door ons persoonlijke denken tot leven worden gebracht. In dit voorbeeld verhaal komen we een aantal begrippen tegen waar we als mens zo onze eigen ideeën (gedachten) over hebben gevormd te weten: relatie, toekomstperspectief en missen. Bij deze begrippen is het meestal makkelijk te zien dat we als mens daar allemaal, stuk voor stuk, onze eigen gedachten over hebben gevormd. Ze hebben echter geen fysieke vorm oftewel we kunnen ze niet vastpakken. We hebben in de loop van ons leven o.a. via school, opvoeding en de media bepaalde ideeën over relaties, toekomstperspectief en missen gekregen die we zijn gaan geloven waardoor ze een soort van vast vorm hebben gekregen.
Er zijn in dit verhaal ook een tweetal ogenschijnlijk tastbare begrippen waar het wellicht iets lastiger is om te zien dat we daar iets bij elkaar verzonnen hebben. De man en zijn vriendin, oftewel een ‘ik’ en een ‘ander’ lijken tastbaar. Je kunt hun lichamen aanraken en dus in een kruiwagen doen ;-). Het lichaam is echter niet wie de persoon IS. Wie iemand IS is eigenlijk niet in woorden te vatten maar we hebben als mens wel heel veel ideeën (concepten) over de persoon die we waarnemen en voor waar aannemen. Je bent als het ware gaan ‘geloven in jezelf en de ander’ (en in sommige stromingen wordt dat ook aangemoedigd).
We leven blijkbaar in een wereld die aan elkaar vasthangt door middel van concepten en het geloof daarin. Vanaf dat we geboren worden, leren we allerlei concepten ‘aan’. Degene die mijns inziens voor de meeste misverstanden en problemen zorgt is het geloof in een ‘ik’. No self, no problem! In alle onschuld leren we dat dat ‘ikje’ heel belangrijk is en daarmee maken we alles wat er gebeurd heel persoonlijk. Zodra je een probleem ervaart, kun je er vanuit gaan dat er ergens een geloof in één of meerdere concepten in de ‘weg’ zit.
En terwijl ik dit opschrijf moet ik denken aan een blog waarin ik ooit las dat we de ‘anticonceptie pil’ niet voor niets zo hebben genoemd. Je gebruikt die om te voorkomen dat er een concept geboren wordt! Inzicht in de werking van de Drie Principes is eigenlijk ook een soort van anti-conceptie middel. Door steeds weer (en meer) te gaan zien dat je leeft en het denken beleeft en NOOIT iets anders dan het denken kan beleven, zou het zo maar kunnen dat het geloof in heel veel concepten verdwijnt.
Dan ontstaat er ruimte. Ruimte voor ALLES wat er is. Wat een ‘geluk’ als je in het leven steeds meer mag gaan ontdekken dat echt ALLES er mag zijn. Geen enkele uitzondering daargelaten.