Recentelijk las ik de volgende vergelijking/metafoor: Stel je hebt een kop koffie in je hand en iemand loopt tegen je aan waardoor de koffie gemorst wordt over je kleding en de vloer. Iemand anders loopt langs en vraagt waarom je koffie hebt gemorst. Het lijkt heel logisch om dan te antwoorden ‘omdat iemand tegen mij aanliep’. Maar had er thee in je kopje gezeten dan had je thee gemorst en geen koffie. Wat er in de beker zit, zal er ook weer uit komen. Stel je wordt geraakt door iets wat er in je leven gebeurd. Wat is dan je reactie. Is het boosheid en geïrriteerdheid? of is het compassie en vrede? Wat er in je zit, zal eruit komen. Dus de vraag is waar vul jij jezelf mee? met liefde of met angst? met boosheid of met vrede? met ontevredenheid of met dankbaarheid?
Op het eerste gezicht een vrij logisch verhaal: Er kan nooit iets anders uit je kopje komen dan erin zit. Maar er zit een addertje onder het gras en het kan makkelijker. Vanuit het paradigma van de 3 Principes bekeken komt de menselijke ervaring tot stand doordat er universele levensenergie, universeel bewustzijn en universeel denken is, oftewel je leeft en beleeft het denken. Hier is nog niks persoonlijks aan. Alles is (liefde/vrede) en alles komt voort uit 1 energie (alles is 1). Terug naar het gevulde kopje. Het lege kopje is ‘alles’ oftewel de liefde/vrede. Het lege kopje wordt gevuld met koffie (koffie latte, cappuccino, espresso, Irish coffee etc.etc.), thee, chocomelk of melk etc. etc. De vulling staat symbool voor ons persoonlijke denken gekoppeld aan ons persoonlijke bewustzijn: boze gedachte geeft een boos gevoel, verdrietige gedachte geeft een verdrietig gevoel, blije gedachte een blij gevoel en ga zo maar door. Nu lijkt het heel verleidelijk om heel erg aan de slag te gaan met allerlei methodes en trucjes om er voor te zorgen dat het kopje wel met de juiste vulling oftewel emoties gevuld wordt. En daarmee wordt de suggestie gewekt dat de ene emotie beter is dan de andere. Natuurlijk heb je als mens je voorkeur voor de vulling/emoties maar dat wil niet zeggen dat de andere vullingen/emoties er niet mogen zijn. Dat laatste zorgt voor weerstand en verzet tegen iets wat er van nature is, en het lijkt alsof dat wat je niet wilt daarmee alleen maar groter wordt.
Het universele denken maakt helemaal geen onderscheid in ‘goed’ of ‘fout’. Alles is neutraal. Er is geen oordeel over de vulling. Het lege kopje is (punt). En als je er dan een woord aan wilt geven komt liefde of vrede wellicht het meest in de buurt. Ons persoonlijke denken kleurt de gebeurtenissen in en labelt emoties als ‘goed’ of ‘fout’. En wat goed is daar willen we meer van en wat fout is daar willen we van af. Stel nou eens dat het helemaal niet uitmaakt wat je af en toe knoeit. Stel nou dat het juist heel menselijk is om te knoeien. Emoties zijn energie in het lichaam. En die energie wil stromen. En die energie blijft nooit hetzelfde. En die energie is niet wie jij bent. Waar willen we dan van af?
Jij bent in wezen het ‘lege kopje’ en jij gaat niet over de vulling. Je kunt de vulling wel herkennen en erkennen als een ervaring tot stand gekomen via denken en bewustzijn. En zonder hier bewust iets aan te willen veranderen zou inzicht in dat systeem er zo maar voor kunnen zorgen dat er vanzelf iets veranderd als je weer eens ‘knoeit’. Moeiteloos 😉
Wil je hier meer over weten of gewoon eens verder over babbelen? Kom gerust eens langs bij mijn Relaxshop ‘Moeiteloos leven’ of maak een afspraak voor een kennismakingsgesprek.