Ik hoor mezelf de laatste tijd vaak roepen ‘Ik wil ook zo’n glazen bol’ als de zoveelste toekomstvoorspelling voorbij komt. Persoonlijk ben ik een poosje geleden al opgehouden met het lezen van de krant en het volgen van het nieuws. In de kranten, op social media, op televisie e.d. tref je voornamelijk verhalen aan van allerlei deskundigen, wetenschappers en experts, die de resultaten uit het verleden analyseren en op basis daarvan voorspellingen doen over de toekomst. Vaak inclusief meerdere uitgewerkte scenario’s en wetenschappelijk onderbouwde verklaringen en ongetwijfeld allemaal met de beste intenties en bedoelingen.

Ik vraag me af of we als mens in wezen allemaal niet een soort van waarzeggers en wetenschappers tegelijk zijn? Hoe vaak doen we niet alsof we onze toekomst kunnen voorspellen en uitstippelen met de ‘wetenschap’ die we op dat moment voor waar aannemen. Wetenschap over een ander, over onszelf, over een gebeurtenis, over het verleden. Op zich niks mis mee als je maar weet hoe het werkt namelijk dat je leeft en met het denken en bewustzijn een tijdelijke realiteit tevoorschijn tovert die je alleen maar kunt waarnemen in DIT moment maar niet voor waar hoeft aan te nemen.

DIT moment is het enige moment dat er daadwerkelijk is. De rest is een herinnering of een vooruitblik ook weer in dit moment. Wat is er mis met niet(s) weten en er gewoon te zijn met dat wat er nu is? Van daaruit kom je vanzelf in actie met plezier of verdriet of wat zich ook maar in die ruimte aandient. Wetende dat het allemaal tijdelijk is want ervaringen komen en gaan. En hoe? Dat kan geen glazen bol voorspellen 😉