Een aantal jaren terug zei iemand tegen mij ‘Het is waanzin om in gedachten bezig te zijn met personen die er Nu niet daadwerkelijk zijn’. Dat zinnetje schiet nog regelmatig door mijn hoofd wanneer ik helemaal in gedachten verzonken ben. Ik word me dan op zo’n moment bewuster van wat er in het moment daadwerkelijk IS en aandacht vraagt. Ga voor jezelf maar eens na hoe vaak je in gedachten bezig bent met personen of gebeurtenissen die er op dat moment helemaal niet zijn.
En terwijl ik hierover aan het mijmeren was kreeg ik het idee om het woord ‘waanzin’ even te ontleden en de betekenis van de woorden ‘waan’ en ‘zin’ op te zoeken. Voor ‘waan’ vond ik: ‘een fantasie die de betrokkene beschouwt als werkelijkheid’. En het voor het woordje ‘zin’ vond ik diverse betekenissen waaronder zintuig. En als je die twee dus combineert op deze manier kom je uit op fantasiezintuig. Eigenlijk is ons denken een soort van verzintuig wat me (zeer) regelmatig afleidt van dat wat er daadwerkelijk IS.
Stel jezelf gewoon eens wat vaker de vraag of dat waar je Nu over aan het nadenken bent/was, nu daadwerkelijk iets zegt over de situatie waar je je op dit moment in bevindt. Val even stil en wordt je bewust van wat er is. Laat het verzintuig er maar op los fantaseren. Is dat Nu de werkelijkheid?
Naar mate je dit steeds beter gaat zien ontstaat er als vanzelf meer rust en ruimte. En vanuit die rust en ruimte kom je vanzelf terecht in helderheid vanwaaruit je gaat zien wat er Nu IS en wat er Nu te doen is.