In een ontmoeting met een mooi mens kwam het woordje ‘loslaten’ ter sprake. Ik luisterde naar haar verhaal en kon horen dat ze al heel veel had losgelaten en hoorde ook haar worsteling met het nog meer los kunnen en willen laten. Ik vertelde haar dat loslaten in mijn beleving vele verdiepingen kent.
Het deed mij denken aan mijn eigen loslaat verhaal. Jarenlang ben ik op zoek geweest naar hoe ik het beste kon loslaten en in welke gradatie ik dat zou kunnen doen. En zonder daar heel uitgebreid op de inhoud in te hoeven gaan, kan ik constateren dat er nog steeds in meer of mindere mate loslaten is. Zonder daarvan een doel op zich te maken. Gewoon op natuurlijke wijze steeds meer en meer ‘laten’ zonder ergens bewust los van te willen komen.
Wat mij daar enorm bij geholpen heeft, en waar ik enorm dankbaar voor ben, is inzicht in hoe het leven leeft. Zonder vaststaand idee over het leven, en zonder ID (identificatie) met het leven, ontstaat er ruimte. Ruimte tot in het oneindige zou ik bijna willen zeggen. ‘Inzicht verdiept’ is een uitspraak die vaak gebruikt wordt. Bij ‘verdiept’ heb ik een beeld voor ogen van een beweging naar beneden totdat je bij de grond bent, of naar boven waar het ergens eindigt en je niet meer verder kunt. Deze loslaat verdieping is echter een beweging waar geen einde aan lijkt te komen, oneindig.
Er is geen doel na te streven. Er is niks te fixen. Er is alleen iets te zien! En er blijft altijd iets te zien. Niet omdat dat moet, maar omdat dat onze ware natuur is. En voor wie nu denkt ‘ja maar als ik geen doel heb, dan blijf ik apathisch op de bank hangen’! Zolang er leven IS, IS er verandering. Elk moment is anders, nieuw en fris.
Het kan overigens in het kader van los-laten een wereld van verschil uitmaken of je denkt dat jij dat allemaal moet regelen of dat je weet dat jij ‘geregeld’ wordt.