Heb je dat ook wel eens? Dat je iemand iets hoort vertellen wat je herkent, maar waarvan je dan ineens tot de ontdekking komt dat je dat de laatste tijd niet meer hebt ervaren. Nou dat had ik recentelijk met het onderwerp ‘brok in je keel’. Iemand vertelde dat ze dat lastig vond. Vroeger had ik regelmatig een brok in mijn keel als ik iets zag of hoorde wat mij ‘raakte’ en dat vond ik toen ook regelmatig een soort van lastig. Nu ervaar ik dat niet meer blijkbaar. Zonder dat ik daar doelbewust van af wilde en zonder dat ik daar heel hard aan heb gewerkt.
Ik noem dat de bijwerkingen van inzicht. Niet verwacht, nooit bedacht en toch hebben ze kracht. Dat is wat inzicht in de werking van de Drie Principes teweeg kan gaan brengen. Het duurt soms even tot je je er van bewust bent maar eenmaal gezien kun je dat niet meer ontkennen. In zijn algemeenheid wordt het leven er makkelijker en dus moeitelozer van.
In het geval van de brok in de keel heb ik voor mezelf het volgende gezien: Emoties hoeven niet te worden geremd of tegengehouden. Ze mogen vrij stromen en van nature zullen ze komen en gaan. Voel ik verdriet op komen dan laat ik mijn tranen in dat moment stromen. Wetende dat ze ook weer vanzelf zullen stoppen mits ik er geen ‘gedachtentrein/verhaal’ van maak. Moet ik heel hard lachen dan doe ik dat gewoon lekker en ook daarvan weet ik dat dat weer voorbij gaat. Ben ik boos dan zeg ik soms boze woorden, sla een deur even extra hard dicht maar ik blijf niet eeuwig boos.
En datzelfde ‘systeem’ geldt voor alle gevoelens/emoties die we als mens kunnen ervaren. Je leeft en beleeft het denken. In een constante flow. Niets menselijks is ons vreemd.
Inzicht verlicht! Maakt zichtbaar wat eerst onzichtbaar was! En zodra je dat eenmaal gezien hebt, ontvouwen de bijwerkingen zich als vanzelf.
In alle eenvoud! Wat een ruimte!!