In een gesprek met een aantal vrouwen deelde 1 van de vrouwen haar verhaal over iets wat ze had beleefd. Ze had een opblaasbare kano gekocht, was de polder in gereden, had daar een slootje opgezocht en had daar met haar familie een fantastische middag gehad. Ze vertelde dat ze normaal gesproken altijd haar fotocamera mee nam om van alles vast te leggen maar dit keer niet en dat had het zo anders als anders gemaakt. Haar beleving van de middag op het water was volgens haar nu veel intenser geweest. Er zat geen camera tussen haar ogen en de buitenwereld. Er was geen behoefte om iets vast te leggen en daarmee was er alle aandacht voor het moment.
In social media land lijkt het een soort van sport om zoveel mogelijk momenten, die zijn vastgelegd in beeld (dan wel met of zonder geluid), te delen’. Met uiteindelijk als doel zoveel mogelijk likes te verzamelen. Nu zou je je kunnen afvragen hoe het met het ‘beleven’ van dat alles zit. Wordt het eigenlijk wel beleefd? Of wordt alleen maar het vastleggen ervan beleefd? Word het beleefd met degene met wie ze samen zijn of ligt de aandacht eigenlijk al in de toekomst oftewel bij de ‘kijkers’. Wordt het gedeeld zodat anderen het ook een beetje mee kunnen beleven? of willen we het delen zodat anderen ons bewonderen dan wel benijden? Waar ben je naar op zoek?
All you need is more likes? ‘or more love’ kwam er in mij op toen ik deze foto zag? Geven de hoeveelheid likes het gevoel dat er meer van je gehouden wordt? Ik gun iedereen meer beleving en aandacht voor het moment wetende dat wat je ook doet, of juist niet doet, dat wat je zoekt altijd al in jou aanwezig is.